Sleedoornpruimen

• 

Sleedoornpruimen verbind ik met de Duitse serie Heimat. Deze serie speelt zich af in en om een dorp gelegen in de driehoek tussen de Moezel en de Rijn, de Hunsrück. De serie bestaat uit drie series, Heimat 1, Heimat 2 en Heimat 3. Heimat 1 beslaat de periode 1928 – 1960, Heimat 2 de jaren 60 en Heimat 3 de Wende en de jaren daarna.

Het is een boeiende serie, ik heb de totale serie al drie keer bekeken en nu ik erover schrijf heb ik er weer zin in om dit te gaan doen. Het vraagt te veel tijd voor dit blog om te beschrijven waar deze serie over gaat en daarvoor verwijs ik naar Wikipedia pagina van Heimat.

Maar wat hebben de sleedoorn pruimen nu, voor mij, met de Heimat serie te maken? In de eerste serie Heimat 1 zegt een van de leden van de familie, die een hoofdrol spelen in de gehele serie, dat het leven in de Hunsrück lijkt op het enige wat de Hunsrück voortbrengt, namelijk de zure wrange sleedoornpruim, alleen goed voor een, niet al te lekkere, brandewijn. En dat is blijven steken in mijn hoofd. Dus Sleedoorn >>>> Heimat.

Papua

• 

  Haven Hollandia 1960, Jayapura

Terug ben ik nooit geweest, het stond, en staat mij nog steeds tegen dat de Indonesiërs het bewind over dit deel van het eiland Nieuw Guinea hebben verkregen.

Er zijn al heel lang protesten van de Papua bevolking en nu ook weer.
Al die jaren heb ik nooit iets laten horen van protest tegen de Indonesische overheersing. Maar nu dan wel.
Toen en nu vind ik dat Papua een zelfstandig land dient te zijn met beheer over zijn eigen rijke voorraad aan grondstoffen.

Zie voor meer info op Wikipedia

Foto van 58 jaar

58 jaar geleden zat ik daar daar op de steiger in Bade.

Wezenlanden 1942

Een gouache van een boerderijtje in de Wezenlanden in Zwolle.
Ik heb het boerderijtje nog gekend, maar midden jaren 50 is het boerderijtje gesloopt

J.J. Voeten was graficus bij de Zwolsche Courant.

Jappen aan ’t werk

In de tijd dat mijn vader, begin 1946 in Batavia was, zag hij dat ze een embleem van de auto van de bevelhebber van de Japanse Marine aan het verwijderen waren.
Ze wilden dat weggooien maar mijn vader vond het wel een interessant ding en heeft het meegenomen.
Een soort oorlogsbuit?
Het embleem heeft altijd ergens in de woonkamer een plaatsje gehad, schoorsteenmantel of dressoir.
Het rozet in het midden is een gestileerde kersenbloesem.

Hoewel ik zelf geen herinneringen heb aan de Japanse krijgsgevangen, ik was één jaar, heb ik wel vaak naar de onderstaande foto’s gekeken.
Waren dit de zo gevreesde meedogenloze Japanse soldaten.
Ik heb ze altijd, zo van de foto, gezien als gewone mensen.

 

Mijn vader moest toezicht houden bij de aanleg van een sceptictank. werk dat uitgevoerd werd door de Japanse krijgsgevangen.
Hij praatte ook met ze en heeft ze een keer dat embleem aan die krijgsgevangenen laten zien.
Ze herkenden het, het was van een heel hoge Officier.

Nu is het in mijn bezit.
En zal het, te zijner tijd, overdragen aan een volgende generatie.