58 jaar geleden zat ik daar daar op de steiger in Bade.
Mijn vader
Het is alweer bijna een jaar dat mijn vader is overleden, 97 jaar oud.
Een paar weken geleden is zijn as in de natuur verstrooid, geen gedenkteken, niet terug te vinden, zoals hij graag wilde.
Er is veel over hem te vertellen en zijn leven en ik heb dat ook wel gedaan in mijn blog serie “Mijn verloren tijd“.
Een man met een onrustige natuur, ongeduldig, eigenwijs en op zoek naar uitdagingen.
Maar ook een man die niet in staat om te gaan met in zijn heel directe omgeving gebeurde.
Het dood zweeg of vluchtte in werk of hobby maar ook soms letterlijk,
Als jongeman wilde hij uit Nederland weg, meer avontuur, meer van de wereld zien.
Dat is hem ook wel gelukt.
Op hoge leeftijd, boven de 90, nog grote reizen gemaakt, al waren die verzorgd tijdens een cruise.
In onderstaande foto is hij te zien in een mannenhuis in de bush in het voormalig Nederlands Nieuw Guinea te midden van de koppensnellers.
Zijn avontuurlijkste periode.
Jappen aan ’t werk
In de tijd dat mijn vader, begin 1946 in Batavia was, zag hij dat ze een embleem van de 
auto van de bevelhebber van de Japanse Marine aan het verwijderen waren.
Ze wilden dat weggooien maar mijn vader vond het wel een interessant ding en heeft het meegenomen.
Een soort oorlogsbuit?
Het embleem heeft altijd ergens in de woonkamer een plaatsje gehad, schoorsteenmantel of dressoir.
Het rozet in het midden is een gestileerde kersenbloesem.
Hoewel ik zelf geen herinneringen heb aan de Japanse krijgsgevangen, ik was één jaar, heb ik wel vaak naar de onderstaande foto’s gekeken.
Waren dit de zo gevreesde meedogenloze Japanse soldaten.
Ik heb ze altijd, zo van de foto, gezien als gewone mensen.
Mijn vader moest toezicht houden bij de aanleg van een sceptictank. werk dat uitgevoerd werd door de Japanse krijgsgevangen.
Hij praatte ook met ze en heeft ze een keer dat embleem aan die krijgsgevangenen laten zien.
Ze herkenden het, het was van een heel hoge Officier.
Nu is het in mijn bezit.
En zal het, te zijner tijd, overdragen aan een volgende generatie.
Mijn verloren tijd, 1945 tot en met 1965
Hollandia ’46 – ’47
De start
Herinneren
Base G
Sinjo of een nonja
Foto’s Hollandia 1946, van Base G naar Ifar
Jappen aan ’t werk
Een tafellaken
Semarang ’47 – ’50
Mijn eerste herinnering
Steen om been
Mijn broertje eet poep
Koek op de arm binden
Vinger in de roet
Alles van teak
Geuren en herinnering
De reis terug
Zwolle ’50 – ’55
De eerste maanden in Nederland
Een zusje erbij
De rikke-rakke molen
Op en op weg naar de kleuterschool
Kerkgang en (verloren?) onschuld
Vogelwikke
Damegambiet op zondagmorgen
Zorgen voor mijn moeder
Boeken, boeken en seksuele voorlichting
Het experiment – Roken!
Radio verbouwen op zondagmiddag
Aardappels halen in Staphorst
Onvergetelijke vakantie bij ome Broek
Gelukkige lagere school
De verhuizing
Manokwari ’55 – ’56
De reis: Amsterdam – Manokwari deel 1
De reis: Amsterdam – Manokwari deel 2
De eerste weken in Manokwari
Klim en daal, malaria en djeroek bali
Oudjaar 1955
Veel beelden weinig verhalen
Pompen en weg wezen!
Hollandia ’56 – ’57
Het wordt er niet beter op (1)
Uitslaan en tuinen
Het wordt er niet beter op (2)
Stenen bijl voor koningin Juliana
Het wordt er niet beter op (slot)
Apeldoorn Ermelo Harderwijk ’57 – ’60
Van hot naar her
De hei is nooit meer zo paars geweest.
De rust in Ermelo
Zo wordt je groot
Het gewone leven in Ermelo
Het lijkt veel maar het is niets
Splittende ouders in een gespleten gezin
Zomerkampen
Ik voldeed niet
Het internaat Pieper
Hollandia ’60 – ’62
De dansende Dakota
Twee maanden Merauke
Een dag op het strand van Merauke
Op tournee 1 – Pirimapoen
Op tournee 2 – Agats
Op tournee 3 – Tjitjakgebied
Op tournee 4 – Een weg banen door een drijvend eiland
Op tournee 5 – Kepi
Kaarten
Op tournee 6 – Badé
Op tournee 7 – Naar “huis”
Weer een zusje erbij
Mijn eerste bril
Verraden, zo voelde ik mij
Wandeling langs de kust bij Base G
Uitstapjes in Hollandia
Een gewone week in Hollandia
De Nieuw Guinea Raad
Oorlogsdreiging
Het gezin wordt weer gesplitst
Voorbij
Wereldreis – zomer 1962
Tokyo
Zwolle ’62 – ’65
Het gewone leven, dat wilden wij
Najaar 1962
Die gek? Geeft die Les??
Anthonie_Heinsiusstraat
’62 – ’63, de vierde klas HBS-B
‘Voorbereiding op het werkelijke leven als kostwinner
Tempo doeloe – Golven op Base-G
De hoogste en mooiste golven op Base G waren aan de kant van de kaap Soeadja.
Niet altijd natuurlijk, maar bij een goede deining op de oceaan kwamen ze aanrollen.
Echt goed zwemmen kon je op Base G niet, veel zeegras en daarin zee-egels en zeeslangen. Aan het eind van het ondiepe gedeelte een smal rif en daarna ging het steil naar beneden.
Het zwemmen daar was gevaarlijk vanwege de sterke stroming langs het rif, maar daar aan de kant van de kaap, daar kon je heerlijk je laten meesleuren en rond laten tollen door de golven.
Luuk 